Nowo zaaranżowane Piwnice Zamku Królewskiego w Warszawie dostępne dla zwiedzających

Od 16 maja br. zwiedzający Zamek Królewski w Warszawie mogą dodatkowo oglądać świeżo odrestaurowane zabytkowe piwnice zamkowe. Większość pomieszczeń pochodzi z czasów nowożytnych, niektóre zostały zaprojektowane i wzniesione podczas odbudowy Zamku Królewskiego w latach 70. XX w. Ale jest wśród nich kilka, które powstały jeszcze w epoce książęcej i jagiellońskiej (XIV-XVI w.)! Szczęśliwie przetrwały zburzenie Zamku w 1944 roku i zachowały się w postaci autentycznej.

Oryginalnym, średniowiecznym pomieszczeniem, które – poza zniszczonym sklepieniem i licami ścian – zachowało się w całości, jest Piwnica Więzienna. Znajduje się ona na najniższym poziomie Wieży Grodzkiej, w najstarszej murowanej części Zamku, której budowę datuje się na drugą połowę XIV wieku. Piwnica ma wymiary 4,6 x 4,6 metra, a jej ściany wykonane są z cegły. Grubość muru w tej kondygnacji wynosi 3 metry. Pierwotnie jedyne wejście do piwnicy znajdowało się w stropie pomieszczenia.

W XVII wieku piwnica była użytkowana jako więzienie, w którym osadzano skazanych przez sąd grodzki (starościński). Do dziś zachowały się napisy i rysunki, które więźniowie pozostawili na ceglanych ścianach.

W 2015 roku, by uchronić cenne gmerki przed niszczącym działaniem wilgoci, podjęto prace konserwatorskie, którym towarzyszyły badania archeologiczne. Odsłonięto i zaizolowano fundamenty zachodniej ściany Wieży Grodzkiej, aż do poziomu ich posadowienia. W 2018 roku prace przeniosły się do wnętrza piwnicy. Badania archeologiczne odsłoniły pod jej posadzką interesujący element konstrukcyjny wieży – warstwę głazów ułożonych na całej powierzchni pomieszczenia. Ich zadaniem była stabilizacja – niejako zakotwiczenie – murów położonej na skarpie budowli i zabezpieczenie jej przed osunięciem. Głazy wyeksponowano pod specjalnie przygotowaną szklaną podłogą. Pracom konserwatorskim poddano także ceglane ściany piwnicy. Dzięki zamontowanemu na stropie nowemu oświetleniu znacznie wyraźniej widać dziś cenne ryty.

Poprzednie prace konserwatorskie prowadzono w latach 1960-1962.